شب نوزدهم

بسم الله الرحمن الرحیم

تازه از خواندن یک درس سخت فارغ شده بودم.

چند دقیقه استراحت بود و بعد درسی دیگر.

به خودم مشغول بودم.

نشسته بود آنطرف تر

مثل همیشه با ملاحظه گفت: "بیکاری؟"

گفتم: "بیکار کـــه ... "

این جمله اش همیشه مقدمه این بود که میخواهد کاری محول کند و من 

این جمله ام همیشه نشانه ...

گفت شبی 10 دقیقه برای من وقت بگذار.

عزیزمن

قبل از اینکه بگوید چه باید بکنم، تمام شد.

عزیز جان

دلم همیشه هواییت است.

این شبها، این سحر ها، سر افطار، موقع دعا، شبهای قدر، با یاد امام حسین علیه السلام، یاد تو نیز جاریست.

گمانم به دعای افتتاح رفت.

عجب عاشقانه دل انگیزی!

یرفعک الله مقامک